 |
Nu is het zo dat hij al eerder had gezegd dat hij vindt dat iedereen kind mag blijven. Dat groter worden niet goed is voor de wereld. Hij zei dat als iedereen kind blijft, de wereld er een stuk mooier uit zou zien. Omdat ik dat van hem weet, relateer ik zijn verhaal over het 8 willen blijven daaraan. Ik ga er vanuit dat het wel over is gewaaid richting zijn verjaardag in mei. Dan gaat hij vast roepen welke cadeautjes hij graag zou willen hebben en wie er op zijn feestje mag komen.
De tijd
verstrijkt en Ivo is nog niet begonnen over zijn verjaardag. Ik zit op de rand
van zijn bed bij het naar bed brengen en begin er zelf over. Ik vraag hem of
hij al heeft nagedacht over wat hij
graag wil hebben voor zijn verjaardag. “Ik hoef geen cadeautjes want ik wil ook
geen 9 worden”. Hij zegt het op een manier waaruit blijkt dat hij het zeker weet.
Ik schrik. Het is dus niet over gewaaid.
Ik bespreek dit
kort daarna met één van mijn spiritueel coaches. Zij benoemt dat het te maken
kan hebben met een vorig leven van Ivo. Meteen zie ik het. Er waren geen
woorden meer nodig. Ik zie een meisje voor me uit een andere tijd. Meteen nadat
mijn coach is vertrokken wil ik contact maken met dat meisje. Ik zoek mijn
favoriete plekje op in de bank en start de visualisatie……
Ze is 9
jaar, heeft blond lang haar en een lichtblauw jurkje aan. Ze speelt met een
hoepel achter een hek. Ik sta daar en kijk naar haar. Ik nodig Ivo in de
energie uit om bij me te komen. Ook mijn man komt bij ons staan. Achter het hek
staat het meisje, in een kamp tijdens de oorlog, spelend met een hoepel. Ze maakt contact met
ons en we weten al waarom, dit is Ivo in een vorig leven. Ze zou omkomen op 9
jarige leeftijd in het kamp.
We bedanken haar voor het delen van haar verhaal. Met z’n drieën laten we haar weten dat het nu voorbij is, dat Ivo nu in een nieuwe tijd leeft en hij haar verhaal niet hoeft mee te dragen. Dat het oké is voor nu en dat ze Ivo los mag laten. Meteen als we dat communiceren verdwijnt ze in het niets. Ze lost op.
Opgelucht
maar ook verdrietig, lopen we met z’n drieën weg. Ivo tussen mijn man en mij
in, ons tuinpad op. Het tuinpad van ons huis waar we wonen in deze tijd, 2016.
We troosten Ivo en complimenteren hem met zijn moedige actie.
Ik open mijn ogen en droog mijn gezicht. Wat een emotionele visualisatie. Ivo voelt dus onbewust wat er ooit is gebeurd toen hij 9 jaar was. Natuurlijk wil je dat niet nog eens meemaken. Dan is 8 jaar zijn een stuk veiliger. Wat moet hij zich naar gevoeld hebben. Ik besluit het niet met hem te delen. Zijn onderbewuste weet nu genoeg. Ik wacht af wat er de komende tijd zal gebeuren.
Maart 2017,
3 weken later. Ik zit op de rand van zijn bed en hij zegt ineens; “Ik ben toch
bijna jarig? Ik weet al wie er op mijn feestje mag komen. En heb je al een
cadeautje gekocht? Ik heb al een hele lijst hoor”…..Ik lach en knuffel hem
helemaal plat, terwijl de tranen over mijn wangen rollen. Binnenkort wordt hij 9 jaar, tijd voor een feestje.
