Wat is authenticiteit eigenlijk? Ze zeggen dat het betekent
dat je trouw bent aan je eigen persoonlijkheid, aan je karakter, aan
jezelf. Zonder je te laten beïnvloeden
door de buitenwereld. Dat is nogal wat. Ik vraag me af of iemand helemaal
authentiek kan zijn en blijven.
Je wordt authentiek geboren. Puur, een onbeschreven blad.
Vanaf dag één schrijven mensen op jouw blad. Die aantekeningen neem je mee,
onbewust. En dat gaat zo door totdat je erachter komt dat je een eigen ik hebt,
of zelfs nog langer. Je kan niet zomaar alle aantekeningen uitgummen. Sommige
zijn namelijk met dikke stift neergezet en hebben veel invloed op je leven.
Deze aantekeningen in combinatie met jouw eigen ik, vormen jouw karakter, hoe
je bent. Dus helemaal authentiek zijn kan haast niet denk ik. Proberen zoveel
mogelijk je hart te volgen, dat kan wel. Je hart spreekt namelijk altijd de
waarheid. Maar hoe doe je dat? Dat is best lastig als je dat niet hebt
meegekregen van thuis uit. Dan heb je vaak zoveel aantekeningen op je blad
staan, dat je hart ver te zoeken is. En toch kan het, als je maar wilt. Bekijk
die aantekeningen eens goed en vraag jezelf af of ze gebaseerd zijn op de
waarheid. Je hoeft ze niet uit gummen, ze horen bij jou. Maar je kunt wel de
regie pakken over deze aantekeningen.
Ik zie het leven als een pad dat je bewandelt. Een pad met
vlakke stukken, bochten, heuvels, kiezels, keien, zijweggetjes, bergen, water,
gras, bloemen, ravijnen en tunnels. Dit pad is dus niet vlekkeloos. Soms voel
je je goed en wandel je vrolijk en makkelijk verder terwijl je heerlijk van het
uitzicht geniet. Dan stroomt de energie door je lijf en komt al het goede en
gewenste voorbij. En soms kom je een obstakel tegen, een kei of misschien wel
een heuvel, ravijn of berg. Dat wandelt een stuk minder prettig, en het mooie
uitzicht is dan ook ver te zoeken. Op dat soort momenten is het lastig
authentiek te zijn. Waarom? Omdat een obstakel er vaak voor zorgt dat je bij
jezelf verwijderd raakt. En authenticiteit vraagt om verbinding met jezelf.
Meestal als je zo’n obstakel hebt getrotseerd, alleen of met hulp van anderen,
ben je weer meer met jezelf verbonden. Zo’n hobbel in je weg is dus eigenlijk
een kans om die verbinding te herzien en verbeteren. Je wordt verplicht het gesprek
met jezelf aan te gaan. Of het nu een kort overleg is, een kiezeltje of laag
heuveltje, of een diepgaand gesprek, als je langs de kant bent gaan zitten
omdat je denkt niet meer verder te kunnen lopen bijvoorbeeld. Of misschien ben
je wel uit de bocht gevlogen omdat je veel te hard ging. Al deze gebeurtenissen
zijn er vóór jou, om je te laten groeien, om je steeds een beetje dichter bij
jou authenticiteit te brengen. Vaak zien mensen deze obstakels als irritant,
storend of zelfs als kwade geest die tegen je is en je expres treitert.
Natuurlijk wil je niet dat je wandeling bruut verstoord wordt. Dan is het
logisch dat je er alles aan wilt doen om dat obstakel weg te halen of te
omzeilen, zodat je er geen last meer van hebt en lekker door kunt wandelen.
Maar hoe jammer is het dat je zo’n kans voorbij laat gaan? Misschien mis je
daardoor de afslag wel. En ja, het is vaak pijnlijk en zwaar. Maar Laat je niet
afleiden door je ego of door anderen. Verbind je met je zelf en voel wat nodig
is. Durf beslissingen te nemen puur op gevoel. En durf het te zeggen als je het
niet alleen kunt. Dat is niet stom of slecht, juist niet. Handelen vanuit je
authenticiteit is juist krachtig en moedig!
Omarm het leven in al haar glorie. Bewandel je pad met een
open blik en vertrouw op wat komen gaat. Kijk om je heen zodat je kunt genieten
van het uitzicht. Sta stil bij een obstakel. Neem de tijd en maak verbinding
met jezelf. Laat je gevoel spreken en vraag jezelf af wat je nodig hebt om dit
obstakel te overwinnen. Durf bang te zijn. En bovenal…. wees trots op jezelf
als je bent gegroeid ten opzichte van de dag van gisteren. Dat is voor mij
authentiek zijn.