Intuïtie
Ken je dat gevoel? Een gevoel van onbehagen. Zo’n gevoel dat
je eigenlijk niet kunt verwoorden. Nu is een gevoel altijd wel lastig te
verwoorden vind ik, dus ik heb besloten dat niet meer zo vaak te proberen. Scheelt
een hoop tijd, energie en raar kijkende gezichten. Maar goed, dat ter zijde. Iedereen
heeft wel eens een onbehaaglijk gevoel. Ik heb dat bijvoorbeeld bij bepaalde
mensen of als ik een keuze moet maken (of al heb gemaakt). Maar ook wel eens
als ik ergens mee bezig ben, bijvoorbeeld een activiteit op school bij één van
de kinderen of tijdens een film of lezing. Dat gevoel is je intuïtie, de stem
van je ziel. Die stem vertelt je op zo’n moment dat je ergens mee bezig bent wat
ver bij je vandaan staat. Of dat die persoon iemand is die totaal niet bij je
past, of zelfs kwaad zou willen of zo. Als ik zo’n gevoel heb ben ik ineens
heel alert. Ik ga dan heel bewust kijken naar wat er eigenlijk gebeurt. Ik ga
dan als het ware even boven de situatie hangen waardoor ik het wat duidelijker
zie. Als ik dat niet doe sta ik er dus met mijn neus bovenop waardoor ik mijn
gezichtsveld dus minimaliseer of zelfs soms blokkeer. Denk eens aan het
bekijken van een schilderij. Als je daar heel dichtbij staat zie je een klein
stukje van dat schilderij. Ga je op afstand staan zie je het totale schilderij
en daarmee ook meteen wat de boodschap van dat schilderij is. Ik zie mezelf dan
als een adelaar boven mezelf in die situatie zweven. Het werkt echt super goed
want dan zie ik dus ineens alles. Ik zie waar ik mee bezig ben. Een inzicht krijgen
heet dat dan.
Die innerlijke stem, je intuïtie, is dus super handig en
onmisbaar. Ik zie het als een soort van zintuig die de bries die voorbij komt
om jou iets duidelijk te maken, oppikt. En dat zintuig geeft dat dan door aan
jou, middels die innerlijke stem. Door dus goed te luisteren naar dat gevoel,
die stem, maak je keuzes die goed voor je zijn en zet je weer een stapje
voorwaarts. En dat is wat mensen willen, vooruitgang boeken, ontwikkelen,
groeien. Als je stil staat is dat voor heel even fijn, dat geeft rust en ruimte
om alles weer even te overzien. Maar dat stil staan mag niet te lang duren. Dat
gaat wringen en knellen, en dat geeft onrust. Dat is ook zo’n intuïtief gevoel.
Als je op zo’n moment naar dat onrustige gevoel zou gaan kijken zie je waarschijnlijk
dat je stil staat. In je werk bijvoorbeeld of in je relatie. Door ernaar te kijken
erken je het gevoel en zal het zich niet groter maken om bij je in beeld te
komen. Dat kan erg verhelderend zijn. Als je het negeert kan het zich echt
groot maken. Zo groot zelfs dat je er lichamelijke klachten door kunt krijgen.
En dat gaat best ver. Maar dat is weer een verhaal apart.
Wat wel zo is, is dat het niet altijd fijn is om dit soort
dingen te constateren, want het betekent dat je in actie moet komen. Er moet
iets gaan veranderen. En veranderen is dus het ene loslaten om ruimte te maken
voor het andere. Dat voelt niet altijd even fijn want vasthouden aan het oude
voelt altijd zo lekker veilig. Maar ja, dan kom ik met de uitspraak van
Einstein; “als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg”.
Iedereen heeft een zielenstem, een intuïtie, een onderbuikgevoel.
Maak er gebruik van. Het maakt het leven zoveel mooier.
