Twee jaar geleden startte ik met Nieuwerwijs. Twee jaar
geleden alweer, wat is dat voorbij gevlogen. Dat is wel een echte cliché
uitspraak natuurlijk maar het voelt wel echt zo. Ik weet nog zo goed hoe het
voelde toen ik mijn handtekening zette bij de kamer van koophandel. Met
knikkende knieën en klotsende oksels zat ik daar aan tafel. Het leek wel een
sollicitatie gesprek. Ik kreeg vragen op me afgevuurd waar ik soms helemaal
geen antwoord op wist. Ze vroeg bijvoorbeeld; “hoeveel omzet denkt u te gaan
maken komend jaar?” Ik dacht; omzet? Weet ik veel. Ik ga er vol voor en dan zie
ik wel wat het me brengt. Ik moet toch ergens beginnen. Maar goed, dat zei ik
natuurlijk niet. Ik zei heel stoer dat ik daar nog geen concreet beeld bij had en dat ik dat lastig in te schatten vond als startend ondernemer. De vrouw
noemde een standaard rijtje van omzet bedragen op en daar kon ik dan een bedrag
uitkiezen waarvan ik dacht dat ik dat zeker wel zou halen. Fjiew, precies waar
ik op hoopte. Mijn plan was eigenlijk dat ik geen plan had. Maar dat werd daar
niet heel hartelijk ontvangen. Dat was te vaag. Gelukkig draaide ze bij nadat
ze vroeg wat ik eigenlijk precies ging doen met Nieuwerwijs en ik dat begon te
vertellen. Ze veranderde ineens van medewerker in mens. Heel mooi om te zien.
Dat vertelde natuurlijk ook een heel stuk makkelijker want het voelde meer in
balans. Na mijn verhaal had ze ook meer begrip voor mijn plan dat eigenlijk
geen plan was. Ze dacht zelfs mee en vond het een prachtig plan. Wat een
spetterend begin!
Het volgende memorabele moment was dat ik op de knop drukte
waarmee ik mijn website de lucht in gooide. Spannend maar zo super leuk om te
doen. Ik dacht nog bij mezelf; een website van mij? Dat kan toch eigenlijk
niet. Wat zullen mensen wel niet denken van wat ik allemaal heb geschreven? En
tien tellen daarna dacht ik weer; fuck it, dit is hoe ik de dingen zie. Ik doe
het gewoon. Als ze het niet goed vinden dan lezen ze het toch lekker niet. En
pats, daar ging ik. Whoehoe!! Het voelde
ook echt alsof ik zelf de lucht in ging. Dat ik het podium opgeduwd werd in
mijn blootje eigenlijk. Want Nieuwerwijs is natuurlijk helemaal ik. Alles wat
ik daar doe is vanuit mij. Mijn teksten, mijn inspiraties, mijn zelf gemaakte
of gekozen foto’s, mijn tarieven (een spannend project op zichzelf by the way)
mijn woorden tijdens een lezing, mijn manier van coachen, en ga zo maar door.
Dat is natuurlijk super spannend maar ook zo heerlijk om te doen. Alles vanuit
mezelf kunnen doen is iets wat ik al zo lang wilde en nu eindelijk mocht gaan
doen. Yes!
Daarna is het in allemaal best snel gegaan. Ik begeleidde al
wat kinderen en ouders en mocht al regelmatig vertellen over de
nieuwetijdskinderen en hooggevoeligheid. Mijn opleiding rondde ik af en met dat
diploma op zak voelde het al weer wat completer. Ik kwam voornamelijk bij de
mensen thuis om gesprekken te voeren en de sessies te doen met de kinderen. Dat
lukte wel maar voelde niet helemaal goed. Ik merkte dat ik beter functioneerde
als ik vanuit mijn eigen ruimte zou werken. Dus niet in de ruimte/energie van
de ander stappen. Een praktijk in huis wilde ik niet. Omdat ik in mijn gezin
niet de enige ben met voelsprieten leek het mij niet handig om dagelijks mensen
over de vloer te krijgen. Dan zouden we wel veel moeten schakelen in ons eigen
huis. Ik moest het buiten de deur zoeken. Mijn praktijkruimte bij centrum hart
in hart werd al snel een feit. Ik stapte in een warm bad. Wat is Riki een schat
en wat een prachtig pand met een heerlijke sfeer. Met heel veel liefde en
plezier ben ik daar mijn cliënten gaan ontvangen. En niet alleen dat, het
centrum leent zich ook prachtig voor lezingen, workshops en presentaties. Dat
ben ik ook gaan doen natuurlijk want dan kon ik weer vertellen over de nieuwetijdskinderen en hooggevoeligheid.
De meeste mensen gaan na een informatieavond
anders denkend de deur uit. En dat is ook mijn doel, mensen anders naar
zichzelf en de kinderen laten kijken. Dat ze gaan zien en horen wat het kind
wil zeggen. Dat ze zich bewust worden van de boodschap achter het gedrag.
Telkens als ik voor een groep mensen sta te vertellen voelt het alsof al die
kinderen achter mij en om mij heen staan. Alsof ik de tolk ben die hun taal mag
vertalen. Zo bijzonder.
Aan het einde van zo’n avond sta ik vaak nog wat na te
praten met mensen. Wat ik regelmatig terug krijg is dat mensen het begrijpen
als ik het vertel. Dat het ‘echt’ overkomt zonder overbodige moeilijke en
ingewikkelde taal. Wat een compliment! Iets mooiers kun je mij niet geven. Ik
vertel ook echt vanuit mezelf. Vanuit mijn eigen ervaring uit mijn leven, mijn
gezin en de praktijk met de cliëntjes. Natuurlijk lees ik veel en leer ik daar
ook van bij. Maar wat ik vertel is hoe ík het zie en beleef. Hoe fantastisch is
het dan dat je mensen daarmee kan inspireren!!!! Ik heb ook een aantal keren
terug gekregen; “jij bent helemaal geen geitenwollen sok.” Haha, ik kwam niet
meer bij. Klopt, ik ben niet stoffig of zweverig. En dat is maar goed ook want
anders zou ik niemand kunnen helpen of inspireren. Daar moet je heel aards voor
zijn met twee voeten op de grond. Niet dat dat mij elke dag weer lukt ;-) Dat
blijft een uitdaging. Het is wel zo dat ik contact kan maken met ‘hier boven’,
het universum. Dat komt omdat ik daar aanleg voor heb en dat aan het ontwikkelen ben. Maar ik hang niet zelf daar boven. Ik sta hier, in het hier en nu, en ik mag
het doorgeven. Voor de kinderen maar ook voor de volwassenen. Een hele mooie
taak eigenlijk vind ik. Ik weet zeker dat er heel veel leeftijdsgenoten zijn
die zichzelf herkennen in wat ik vertel. Maar ga er maar aan staan, dat valt
ook niet mee. Mijn weg zat ook vol hobbels en omwegen, en nog steeds. Maar wat
let je om jezelf te erkennen. Wat kan er mis gaan? Vroeger vond ik dat allemaal
best eng en onwennig. Ik voelde en zag veel maar ik wist niet wat ik daarmee
moest doen. En dat is ook niet raar natuurlijk als je kind bent. Nu ben ik 38
jaar en weet ik dat ik toen echt niet gek was. Ik was misschien wel dat
verlegen meisje, maar stiekem heb ik heel wat meegepikt. En dat heeft mij
gemaakt tot wie ik nu ben. Ik groei met de dag en ik geniet ervan. Uiteraard
met ups en downs, maar dat hoort ook zo. Zonder hobbels kun je niet ervaren en
dus niet groeien.
Vorige week heb ik iemand gevraagd mijn logo op te frissen. Ik wil een frisse wind om alles weer een boost te geven. Om het nieuwe jaar vol goede moed te beginnen met nieuwe folders, kaartjes en website ideeën. Er staat ook al heel wat op de kalender. In januari ga ik de cursus voor ouders geven waarin je als vader of moeder echt naar jezelf gaat kijken in plaats van alleen maar naar je kind. Wat inspireert jou als mens? Waarvoor brandt jouw vuur? Als je daar achter bent en vast kunt houden kun je geen beter voorbeeld zijn voor je kind.
In januari start ook de opleiding medische- en psychosociale basiskennis die ik zelf ga volgen. Tot en met november zal dat even bikkelen worden maar het zal me ook een hele hoop moois brengen. In ieder geval een stuk kennis waar ik behoefte aan heb en met dit diploma op zak kan ik me ook gaan aansluiten bij een beroepsvereniging. Daar zitten ook weer heel wat voordelen aan.
In maart zal mijn eerste gastles zijn die ik mag gaan verzorgen bij de geaccrediteerde opleiding energetisch-nieuwetijds die Riki heeft ontwikkeld. Een prachtige opleiding die bestaat uit cursussen en modules waarin de energetische, intuïtieve- en creatieve ontwikkeling centraal staat. Daar komt ook een dag over de nieuwetijdskinderen en hun gevoeligheid in voor en deze les mag ik gaan invullen. Hoe te gek is dat! Ik kan haast niet wachten tot 2017 begint. Maaaaarrrrr, één van mijn levenslessen is, geduld is een schone zaak. Dus ik zal nog heel even moeten wachten.
