Mooie ontwikkelingen

Regelmatig mag ik vertellen over de kinderen van nu. En met de kinderen van nu bedoel ik niet alleen de hooggevoelige kinderen. Ik bedoel dan ook echt ALLE kinderen van nu. De kinderen willen ons iets laten weten. Ze hebben een boodschap. En of ze nu hard gillen, rond rennen, veel huilen, snel boos zijn, slecht slapen, moeite hebben met lezen en schrijven, weg duiken of juist vooraan willen staan, ze zeggen allemaal hetzelfde;
KIJK NAAR ONS! HET PAST NIET MEER! HET MOET ANDERS!

Nu is het zo dat het vaak als negatief bestempeld wordt. Ook ik doe daar aan mee, en logisch. Het is soms zorgwekkend en ik wil mensen daar bewust van maken. De kinderen worden niet altijd gezien op de manier zoals gezien zouden moeten worden. En daarom roepen ze ook steeds harder. Maar het positieve is nu, het werkt! De kinderen schudden ons langzaamaan wakker. Hoe mooi is dat! Steeds meer mensen beginnen in te zien dat die kids iets proberen te zeggen. Ik zie dat uiteraard in mijn praktijk, waar steeds meer mensen aankloppen met de vraag; kun je iets voor mijn zoon of dochter betekenen want ik denk dat er ondersteuning nodig is. Dat wil al zeggen dat ze hun kind echt zien. In zo’n eerste gesprek is duidelijk voelbaar dat mensen meer op hun gevoel durven te vertrouwen. Dat ze al bij mij aan tafel zitten zegt al heel wat, en dan wordt er ook nog uitgesproken dat ze veel herkennen in hun kind. Vaak gerelateerd aan gevoeligheid maar ook herkenning van zichzelf in hun kind. Ik vind dat een prachtige ontwikkeling en de kinderen zijn dit voor ons aan het bewerkstelligen. Dat gaat natuurlijk niet vanzelf, daar moeten ze heel hard voor knokken. Hoe knap is het dat ze dat kunnen en vol weten te houden. En ja, er moet nog heel veel gebeuren om hun doel te bereiken, maar het begin is er, en dat geeft hoop.

Vorige week heb ik met mensen van een basisschool uit mijn omgeving samen gezeten om een informatieavond neer te gaan zetten voor de ouders van deze school. Het initiatief lag bij een aantal ouders maar de schoolleider zat er ook bij. Hij heeft geluisterd naar deze ouders en de gelegenheid gecreëerd om gehoor te geven aan hun behoeften. Er kwam ook duidelijk naar voren dat deze ouders als doel hadden om andere ouders de ogen te openen. Een stukje bewust willen maken van het feit dat je ook anders naar je kind kunt kijken. Dat is toch fantastisch!

Nog een ander mooi voorbeeld is een informatieavond waar ik zelf als ouder onderdeel van was. Mijn zoon gaat namelijk sinds een half jaar een ochtend in de week naar een boven schoolse plusklas (een pilot) omdat hij daar meer verrijking krijgt aangeboden. Daardoor zit hij sinds enige tijd wat lekkerder in zijn vel, heel fijn. De avond was bedoeld om bij deze ouders te pijlen hoe zij en hun zoon of dochter de afgelopen periode hadden ervaren. Dat vind ik al een heel mooie insteek. De reacties waren unaniem; heel positief. Deze kinderen hebben eindelijk een plekje gevonden waar ze hun ei kwijt kunnen en zichzelf kunnen zijn. Ook kwam er vanuit  leerkrachten en mensen van het bestuur naar voren, dat het ergens op moet houden om maar extra klasjes te realiseren. Deze manier van leerstof aanbieden moet eigenlijk worden geïntegreerd.  En toen dacht ik YES! Dat is wat er mag gaan gebeuren. Alle kinderen hebben verrijking nodig. Alle kinderen willen meer ruimte om te laten zien wat hun talenten zijn. Niet alleen dit kleine groepje.

Toen ik naar buiten liep voelde ik me trots. Trots op de kinderen. Op hun harde werk en hun doorzettingsvermogen. Zij hebben dit voor elkaar gebokst, en ze gaan door, reken daar maar op. Want deze kinderen hebben een missie; HET MOET ANDERS!